Nedendir bilinmez, yaşarken değil, ölünce insanların ya kıymetini anlayan, ya da abartan bir dururumuz var.
Yanınızda iken, yanında olun, kıymet bilin ve dört elle sarılın. Sağ iken, sağlam iken, yüzüne haykırın değerli olduğunu, önemsediğinizi. Ve bilsin, bilmesi de gerekmez mi?
Koca Seyit Onbaşı; Çanakkale savaşında 280 kiloluk top mermisini sırtladı, düşmanı Çanakkale’den geçirmedi. Bu yaptığını bir Allah’ın kuluna anlatmadı, mütevazi yaşadı açlık ve sefalet içinde öldü. Sonra heykeli dikildi kahraman ilan edildi. Allah aşkına bu mu hatırlanmak?...
Alparslan Türkeş; bu ülkede ölmeden önce milliyetçiyim ülkücüyüm diyenler Türkeş’e oy vermedi Türkeş defalarca baraj altında kaldı.
Ömrünü HAK davaya, vatanına, milletine adayan güzel insan, iyi bir Müslüman Necmettin Erbakan’a; 28 Şubat ve yapılan linç… Şimdi; yere göğe sığdırılamıyor…
Muhsin Yazıcıoğlu; hiç bir zaman barajı geçemedi her zaman eleştirildi ırkçı denildi katil denildi, öldükten sonra kıymete bindi. Geleceğin başbakanı bile dendi. Verilen bu saygı bu değer ölmeden önce niçin verilmez?
Adnan Kahveci, ardından Recep Yazıcıoğlu ve Turgut Özal rahmetli oldular.
Bugünlede nerede ise herkesin sevgiyle bahsettiği Türkiye’yi değiştiren lider, değeri sonradan anlaşılan lider, yaptıkları yıllar sonra kavranan lider…: Turgut Özal…
Bu değerlerin yaşarken sevenleri muhakkak ki vardı. Öldükten sonra “büyük bir değerdi”, ya da “kıymeti bilinmedi” demek bu insana yapılabilecek büyük bir haksızlıktır. Artık fikrinizin ölü biri için bir değeri ve kıymeti yoktur. Arkasından ruhuna en azından bir Fatiha okumak mantıksal olarak bakarsanız, kuracağınız tüm bu şişirme cümlelerden daha faydalı olacaktır. Çünkü sizin vicdanınıza değil, ona kazanç sağlayan bir Fatiha’dır da ondan.
Evet değerli okurlar: Sevdiklerinize, onları sevdiğinizi cömertçe söyleyin… Tüm eksikleri, aksaklıkları, değersiz taraflarını itin elinizin tersi ile…
İçinizde saklayın hayatta can dediklerinizi; annenizi, babanızı, eşinizi, kardeşinizi, halanızı, teyzenizi…
O tombik yanaklı yaşlı komşunuzu… kimsecikler onların gönlünü incitemesin!
Siz varken zerre üzülmesinler!
Egonuzu değil paylaşımınızı yükleyin o fıtri yüreğinize, gözünüze, gönlünüze…
Sevdiklerinize hep iyilik yapın; onları ölmeden önce badem gözlü bilin!
Değerleri yanınızdayken olsun, değerlerini gözlerine hep haykırın!
Kaybedince hiçbir anlamı olmaz - manası kalmaz!
Selam ve dua ile…
.