“İnsan, şehri inşa ederken, aslında taşın toprağın arasında kendisini inşa eder. Gönülde her ne var ise, şehir olarak görünür. Gönlü taş olanın şehri taş, gönlü aşk ile dolu olanın şehri gülistan olur” diyor Hacı Bayram Veli Hazretleri.
Mahvetmeyin “o” insan kokan şehirlerimizi. İnsanlarımızı, yarınlarınızı daha fazla kazanma hırsınıza kurban etmeyin… Bırakın bizim olan şehirlerimiz bize ait kalsın. Öldürmeyin mahallemizdeki komşuluk ilişkilerimizi gökdelenlerinizle, yokluğunda kapısını çaldığımız bakkal amcamızı ucube AVM’lerinizle. Biz şehirlerimizin New York, Paris, Dubai, ya da Magnesia… olmasını istemiyoruz. Biz taklit etmek/edilmek istemiyoruz. Kıymayın şehirlerimizle birlikte çocuklarımıza, torunlarımıza...
Önümüzdeki 5 yılda şehirlerimize ve gençliğimize 50/100 yılın tohumlarını ekemezsek, bu gidiş yokluğa doğru bir gidiş olur.
Başta eğitim ve gençlik’te medeniyet ve kültür ekseninde büyük bir devrim yapamazsak, milyarlarca dolar harcayarak; medeniyeti, refahı yakalama, hatta geçme adına yapılan maddi yatımların/atılımların; tüneller, köprüler… hepsi boşa gider. Geleceğe emin adımlarla yürümeyi geçtim, varlığımızı sürdürebilmemiz de tehlikede…
Önümüzdeki 5 Yıl; hem şehirlerimizi özene bezene korumak, hem de yeniden güvenilir, adil, tertemiz yani Müslüman şehirler inşa etmek için kollarımızı sıvamak zorundayız!
Müslüman şehir / Medine tasavvuru… dişe dokunur birkaç cümle aktarmanın yararlı olacağını düşüncesi ile;
Müslüman Şehirler,
“Norveçli Monica Salmouk İslam hakkında çok araştırma yapmış, kitap okumuş; ama Müslüman olmaya Oslo’da gittiği İslam Kültür Merkezi’nden etkilenerek karar vermiş...”
Monica’nın hikâyesine benzeyen binlerce olay yaşanıyor dünyamızda. Yaşanan fiziki ortam, yapılar, ibadethaneler, binalar, şehirler değişiminize daha büyük bir etkide bulunurlar. Ve sizi ona uygun yaşamaya zorlar…
İnsanların inşa ettiği şehirler, farkına varmadan bizim ve gelecek nesillerimizin hayatını, nasıl yaşayacağımızı, neye/nasıl inanacağımızı ciddi şekilde belirler ve etkiler!
İyi bir belediye başkanı nasıl bir şehir inşa etmesi gerektiğini biraz açmak istiyorum.
1994 öncesi; 1950 yılına kadar şehirleri, kasabaları, köyleri tek başına yönetenlerin milletimize layık gördüğü şartları kabul etmek mümkün değildir. Bugün hala 1950 öncesinin inatlaşan zihniyetler var bazı koca, koca şehirlerimizde…
Kendileri bir eli yağda bir eli balda yalılarda yaşarken; Vatanın gerçek sahibi Anadolu insanını yolsuz, elektriksiz, telefonsuz, susuz, kanalizasyonsuz şehir ve köylerde çile çektirdi “o” hainler.
Rahmetli Erbakan Hoca’nın Refah Partisi zamanında Türkiye, “Belediye nedir”, “Ne iş yapar”, “Halkla nasıl bir bağı olabilir; Halil Ürün’le Konya’da, İbrahim Halil Çelik’le Şanlıurfa’da, Melih Gökçek’le Ankara’da, Recep Tayyip Erdoğan’la İstanbul’la tüm Türkiye’yi aydınlatmaya başlandı.
Son 17 yıl Türkiye “belediyelerin fiziki hizmetleri konusunda çağ atladı.
“Maddi olarak her şeyi sunduğumuz ve sunmaya devam ettiğimiz insanlarımızın gönlüne, kültürüne, manevi dünyasına; bunların geleceğine yatırım yapın” artık dediğini düşünüyorum Anadolu insanının…
Sokakları buram, buram huzur tüten şehirler...
Cadde ve sokaklarında, kapı önlerinde kardeşliğin ve muhabbetin kol gezdiği şehirler...
Geceleri insanların kendilerini güvende hissettiği şehirler...
Yolda yürürken düşen birisini elinden yapışıp onu ayağa kaldıracak onlarca elin uzandığı “o” şehirler…
Kuşların evlerin çatılarında, sokaklarda, yuva yaptığı huzurlu şehirler...
Ezanları ile dinleyenleri ötelere taşıyan minareli şehirler…
Bahçelerinin buram buram gül kokan camilerinin olduğu şehirler…
Sokaklarında aç ve açıkta insanlarının olmadığı şehirler…
Ruhunu da inşa etmemiz gereken Manisa’lar…
Yol, su, kanal, kaldırım, park bahçe, sağlam ve çağdaş binalar bunlar elbet olacak, ama pek de yetkili ve de etkililerin gündeminde olmayan şehre ruh veren hizmetler ne zaman?..
“Müslüman halka, Müslüman şehirler inşa edelim lütfen. Monicaları Müslüman yapacak şehirler, Meryemleri Mariya yapacak şehirler değil!..”
Selam ve dua ile…