Hayırlı bir insan – “hayırlı bir evlat” olmanın ölçüsü, kişinin merkezden çevreye doğru hayırlılık ve faydalılık çemberini genişletmesiyle olur. Bu ölçüye göre, insanın önce kendine hayrı dokunmalıdır. Kendine hayrı olmak; kişinin kendine dikkat etmesi, giyimine, kuşamına, insanlar arasında sevilmeye, sayılmaya,… özen göstermesi, kişiliğine söz ve laf getirmekten, sevimsiz olmaktan kaçınması anlamındadır.
İkinci adım ise, bu hayır halkasını dalga, dalga genişletip. Genişleyen bu halkada öncelikle ailesine, kendinden sonraki en yakınına, sonra da topluma hayırlı bir evlat edası ile bir tavır sergilemesi ile olur.
Evet değerli okurlar, buyurun sizlere “hayırlı bir evlat” örneği:
Duyunca çok etkilendiğim için yazmak istedim.
Kocaeli’nin ilçesi olan Kartepe Belediyesinin “Alo Evlat” adlı bir projesi var.
Evladı ya da hayırlı bir evladı olmayan Kartepe’nin engellilerine ve ihtiyarlarına her türlü yardımı, desteği, hizmeti esas alan bir hizmet projesidir.
Merak ettim ve 0262 3711171 nolu telefonu aradım; karşıma çıkan bayana “hizmet alanınızı öğrenebilir miyim” dedim, bayan hiç sorgulamadan ve yumuşak bir ses tonu ile; “Belediyemiz sınırları içinde yaşayan 65 yaş ve üzeri bakanı olmayan; yaşlı, hasta ve muhtaçların sağlık, yemek, temizlik vs. oturdukları evin boyasına kadar her şeyi ile ilgileniyoruz. Ayrıca bu hizmeti özürlü olan herkese veriyoruz” dedi. Telefondaki hamfendi devamla; “Hayırlı bir evladın yapacağı tüm hizmetleri veriyoruz” diyerek hizmet alanlarını özetlemiş oldu. İtiraf edeyim ki çok duygulandım.
Alo Evlat Projesinden istifade eden yaşlılardan bir kısmı yani fiziki olarak müsait olanlar ayrıca umreye gönderiliyor.
Kim gönderiyor biliyor musunuz efendiler…? Daha çok benim açımdan etkileyici olan yanı da bu oldu.
Kartepe Belediye Başkanı Hüseyin Üzülmez gönderiyor.
Kentte buna gücü yetecek tek insan Hüseyin Üzülmez değildir! Ama bu belediye başkanı ne yapıyor?
Belediyenin tek kuruşuna elini sürmüyor, kimsenin sürmesine de izin vermiyor.
Çok kolay bir şekilde belediye parasıyla yapılabilecek bir hizmetin tüm masraflarını kendi cebinden karşılıyor.
En önemlisi, bunu hiç kimseye söylemeden, duyurmadan, caddeleri ilanlarla kaplamadan yapıyor. Sizce de “hayırlı bir evlat” değil mi?
Örnek alınması gerekmiyor mu? Ne dersiniz?...
Allah'ım; “Bilsinler, görsünler, desinler” anlayışından uzak bir şekilde hayır –hasenat yapan “hayırlı evlatlar” şehirlerimize ve de cümlemize nasip et.
Selam ve Dua İle…